Fifty Shades of Sasha Grey

Είναι γνωστό ότι όταν κάτι με ενοχλεί αφάνταστα, καταλήγω εδώ. Γιατί είχα να γράψω τόσο καιρό όμως; Είναι δυνατόν να μη με ενοχλούσε τίποτα; Όχι. Πολλά με ενοχλούσαν και με ενοχλούν, αλλά η επαφή με άλλους ανθρώπους υπερνικάει το να κάθεσαι να γράφεις στο blog. Οπότε, ό,τι προβλήματα είχα, περνούσαν με τη συζήτηση. Τώρα όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Στο θέμα που κραυγάζει και απορώ πως δεν έχω γράψει γι’ αυτό από τότε που είδα το trailer και ξέρασα,  τώρα. Ας το πάρουμε μεθοδικά. Πρώτα από όλα, αν δεν ξέρετε καν τι είναι, 1) ΣΑΣ ΦΘΟΝΩ!! και 2) κλείστε αυτό το blog ΤΩΡΑ και βάλτε το ως επικίνδυνο στο antivirus σας, ώστε να μην ξαναμπείτε ποτέ.

Το Fifty Shades of Grey είναι κάτι σελίδες δεμένες μαζί που πουλάνε πολύ. Όχι, δεν είναι λογοτεχνία, εδώ εγώ αδυνατώ να το αποκαλέσω βιβλίο. Θα μπορούσα να το συνοψίσω με το εξής γεγονός: ξεκίνησε σαν fan f(r)iction για το Twilight.

Επειδή όμως εδώ πολλές φορές έχουμε προσπαθήσει να βρούμε λογική εκεί που δεν υπάρχει (μέσα στο κεφάλι των περισσότερων γυναικών για παράδειγμα), δε σταματάμε εκεί. Το παραπάνω γεγονός μπορεί ήδη σε μερικούς να έχει προκαλέσει ανακάτεμα και τάσεις για εξέμεση, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι το Twilight? Το Twilight είναι σειρά βιβλίων και ταινιών με στόχο να εκμεταλλευτεί τον υπανάπτυκτο εγκέφαλο των έφηβων κοριτσιών (όχι ότι τα έφηβα αγόρια είναι έξυπνα – κάθε άλλο, αλλά σε κορίτσια απευθύνεται). Το θέμα είναι ότι παρά τον αρχικό του στόχο, το φαινόμενο Twilight κατάφερε να μας δείξει την ατέρμονη βλακεία που υπάρχει, με ολόκληρες γαϊδούρες 40 χρονών να λένε πως είναι «ερωτευμένες» με τον Robert τους και να βάζουν ένα οριστικό τέλος στην ηλιθιότητα «οι γυναίκες είναι πιο ώριμες από τους άντρες.»

Τώρα, ας αναφέρουμε και τον κύριο λόγο που όλοι αποδοκιμάζουν το Twilight: είναι απόλυτα ρηχό, χωρίς περιεχόμενο, αλλά κυρίως, η πρωταγωνίστρια δεν πρωταγωνιστεί. Η «πρωταγωνίστρια» είναι ένα άδειο κέλυφος μίας «απλής, τυπικής κοπέλας» που δεν έχει καθόλου χαρακτήρα, έτσι ώστε το κάθε κοριτσάκι (ακόμα και 40 χρονών) να μπορεί να προβάλει τα κόμπλεξ του στη θέση της και να σκέφτεται πόσο πολύ ταυτίζεται με ένα χαρακτήρα που δεν έχει καθόλου προσωπικότητα. Αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, καθώς το 99% κοιτάει μόνο την εξωτερική εμφάνιση, τα μαλλιά, τα νύχια, τα ρούχα, τα παπούτσια και το πώς θα πάει σε κανένα μαγαζί να πουλήσει όλα τα παραπάνω κουνώντας τον κώλο της.

Τι είναι αυτό που σώζει το βιβλίο; Πρακτικά τίποτα, αλλά μπορείς να πεις ότι ανήκει και στον τομέα της φαντασίας, καθώς έχει να κάνει με βρικόλακες και λυκανθρώπους… ακόμα κι αν αγνοήσουμε τον ολοκληρωτικό βιασμό που δέχτηκε η μυθολογία των βρικολάκων.

Από το Twilight λοιπόν, κάποιοι τυχάρπαστοι (άλλωστε είναι fan fiction) έκατσαν και έγραψαν ιστορίες που επέκτειναν την αρχική ιστορία… ή μάλλον απλά έγραφαν για το πώς γαμιόντουσαν, αφού από αυτά τα κείμενα προήλθε το Fifty Shades of Rape. Γιατί μου τη δίνει τόσο πολύ λοιπόν; Επειδή έχω κάτι που λέγεται γαμημένη αισθητική. Επειδή έχω δει τσόντες, και έχω δει και BDSM και ούτε μου αρέσει, ούτε θα πλήρωνα για να πάω να το δω στο σινεμά πλασαρισμένο ως κουλτούρα. Επειδή στα μάτια μου ξεγυμνώνει το γυναικείο μυαλό, που εν έτει 2015 θα έπρεπε να αντιδρά πολύ πιο έντονα από τους άντρες για μία «ταινία / βιβλίο» που απεικονίζει μία «αθώα κοπέλα» (ΠΑΡΘΕΝΑ κιόλας) έτοιμη να υποστεί κάθε μορφή ψυχολογικού και σωματικού ελέγχου, κάθε μορφή βιασμού και κακοποίησης για έναν λόγο που ούτε καν φαίνεται να υπάρχει, καθώς αυτή θα ήθελε να έχει μία πιο συνηθισμένη σχέση, να βγαίνει για ρομαντικά δείπνα και βόλτες και άλλα τέτοια. Αν ήταν ένας οποιοσδήποτε, αυτό θα ήταν ανήκουστο, αλλά βλέπετε, ο Grey είναι πολυεκατομμυριούχος.

Την πάει λοιπόν καμία βολτίτσα με το ελικοπτεράκι, της παίρνει πανάκριβα υλικά δώρα, και αυτό στο μυαλό της πρωταγωνίστριας σημαίνει ότι πλέον έχει το δικαίωμα να τη βασανίζει, να την κρατά σχεδόν σα φυλακισμένη, να μη σέβεται τίποτα και να την κακοποιεί. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: το ότι αυτό το έχουμε δει και στην πραγματικότητα σε πολλές περιπτώσεις; ή το ότι πολλές περισσότερες γυναίκες είναι έτοιμες να το δικαιολογήσουν με το να βλέπουν αυτή τη διάρροια που μερικοί αποκαλούν ταινία;

Φοβάμαι πως αρχίζω να είμαι πιο φεμινιστής από πολλές γυναίκες που το παίζουν καπάτσες και ανεβάζουν για τα δικαιώματά τους και για τα ζωάκια και τα δικά τους δικαιώματα στο Facebook. Αυτή η ταινία είναι ΚΑΚΗ επειδή προβάλλει την ιδέα της γυναίκας ως αντικείμενο ηδονής, της γυναίκας ως υποχείριο του άντρα, της γυναίκας ως το άχρηστο κρέας γύρω από το μουνί. Αυτή η ταινία προβάλλει ακριβώς αυτό το στερεότυπο του «σκάσε μωρή και τράβα στην κουζίνα» από το οποίο οι γυναίκες και ο δυτικός κόσμος προσπαθεί να ξεφύγει τους τελευταίους αιώνες γενικότερα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι το κάνει και με το ύφος «είναι εντάξει να είσαι κάποιου άλλου ιδιοκτησία μωρή, ακόμα κι αν αυτός σε έχει μόνο για το σεξ, για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του, να σε πάρει παρθένα και να σε γαμήσει». Έχετε υποβαθμιστεί περισσότερο και από την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και σας αρέσει κιόλας. Ξυπνήστε επιτέλους.

Τι άλλο να πω; Το βιβλίο έχει μηδαμινή πλοκή, πολύ κακό γράψιμο και σχεδόν ανύπαρκτους χαρακτήρες; Αυτά τα έχουν πει πολλοί ήδη. Το ότι αυτά τα χαρακτηριστικά το κάνουν μία ακόμα χειρότερη ταινία; Το ότι το βιβλίο άξιζε μόνο (προφανώς) για το γραφικό του λεξιλόγιο και περιγραφές για πέη, ρώγες και κλειτορίδες και το σίγουρο γεγονός ότι αυτά δε θα τα δείτε στην ταινία, αλλιώς δε θα γινόταν να μπουν τα κοριτσάκια μέσα; Τουλάχιστον το Nymphomaniac του Lars τα δείχνει όλα αυτά, αν και ούτε αυτό σκοπεύω να δω. Αν θέλω τσόντα, υπάρχουν πρακτικά άπειρες ιστοσελίδες να μπω.

Δηλαδή αν εγώ στο μέλλον γνωρίσω κάποια κοπέλα, θα φροντίσω να τη ρωτήσω αν έχει δει το Fifty Shades of Πέη. Αν το έχει δει και της άρεσε λοιπόν, μόνο πούτσα και ρόπαλο. Και τάισμα με σωληνάριο κάθε τρεις μέρες στο κελί της.

Γιατί και γλυκούληδες που είμαστε, πουθενά δε βγήκαμε.

Πέρα από την πλάκα τώρα, θα έπρεπε η πλειοψηφία των γυναικών να αντιδρά πολύ περισσότερο από τους άνδρες. Ξέρετε γιατί δε βγαίνει ταινία όπου μία γυναίκα κακοποιεί και εκμεταλλεύεται σεξουαλικά έναν άνδρα με το ίδιο μοτίβο; ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!! Και βέβαια έχουν βγει ταινίες με αυτό το περιεχόμενο, όπως το Misery, όπου μία γυναίκα κρατάει φυλακισμένο έναν ανήμπορο συγγραφέα και τον βασανίζει επειδή δεν της άρεσε το τέλος στα βιβλία του. Ποια είναι η διαφορά όμως; Εδώ η γυναίκα είναι άρρωστη ξεκάθαρα και η ταινία είναι δραματική. Ενώ σε αυτήν την ΚΟΥΡΑΔΑ που θα πάτε να δείτε, ο άντρας ο οποίος εκμεταλλεύται και βασανίζει τη νέα κοπέλα πλασάρεται ως επιτυχημένος, ωραίος, και το όνειρο κάθε θυληκού. Και το αδύναμο μυαλουδάκι σας το χάφτει αυτό μια χαρά. Οπότε, αν σας αρέσει το Fifty Shades of Grey, μην κάνετε μηνύσεις αν τρώτε και κάνα μπουνίδι κατά τη διάρκεια του γάμου. Είναι μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος, και ξεκάθαρα, δεν έχετε πεθάνει. Εδώ η άλλη υπομένει μαστιγώματα, δεσίματα, πράξεις που σε κάθε άλλο context θα θεωρούνταν κακοποίηση και βιασμός, και όλα αυτά για έναν ΓΚΟΜΕΝΟ.